چشمای تو دنیای من بود و یکی دیگه

وقتی بهت زل میزنه من دلشوره میگیرم

گفته بودم دستای تو دلیل نفسامه

دستاتو که میگیره تو هر لحظه میمیرم

باتو آروم راه میره میخندی و همیشه

حرفایی رو میگی بهش که به من میگفتی

یه جوری خوشبختی که دوری مو نمیفهمی

یه جوری سر گرمی که یاد من نمیفتی

تو دلخوشی با اون

دلگرم رویاتون

من میرسم خونه

تو نم نم بارون

فکرای تکراری

سردردو بیداری

حی با خودم میگم

حتما دوسش داری

حتما دوسش داری

به جایی

رسیدم که دیگه دیره

دلم آروم نمیگیره

حتی از خودشم سیره

یه لحظه

ندیدی غم و تو چشمام

ندیدی که چقد تنهام

خیلی بدتر از این حرفام

نبود این بی وفاهی یا جوابم

نگو که غلط بود انتخابم